Getest op: PS5
Ook beschikbaar op: Xbox Series/PC
Een lange tijd geleden, in een heelal heel, heel dichtbij, trakteerden we de originele Dead Space op een goede score. Van die reviewsessies herinneren we ons ongeveer 15 jaar later nog 2 dingen: (1) dat het een verdomd angstaanjagende bedoening was, daar op dat ruimteschip en (2) dat we alles en iedereen net daarom en voor de zekerheid op de onderkant van onze loodzware laars trakteerden.
Om alle andere diep in onze hersenpan opgeslagen herinneringen te reactiveren, moesten we de vergeten beelden uit het verleden op YouTube gaan opzoeken. De conclusies van dat diepgravende onderzoek, zijn veel minder schokkend dan wat je tijdens deze weldoordachte remake van Dead Space beleeft.
Gevaar voor het ondergoed
Op grafisch vlak is deze remake vanzelfsprekend een zwaartekrachtloze stap vooruit ten opzichte van het bejaarde origineel. Het geelbruine palet van weleer is vervangen door een sfeervol belichte, volledig uit zware metalen opgetrokken omgeving.
De schrikbarende USG Ishimura is onherkenbaar veranderd, want de hoeveelheid aan details is werkelijk geëxplodeerd. Vluchtig achtergelaten bagage, onaangeroerde medische instrumenten, elektrische kabels waar de vonken realistisch vanaf knetteren… Vergeleken met de nauwkeurig afgewerkte wereld van deze remake, ziet het origineel eruit als een ruwe schets.
Het wat schijterige kleurengamma werd doorgespoeld met behulp van onheilspellende schaduwen en diepdreigende belichting. Daardoor dreigt jouw onderbroek vreemd genoeg die oude, geelbruine tint over te nemen. In het donker kunnen die vermaledijde necromorphs, de meedogenloze mutanten in Dead Space, zich immers perfect verschuilen in verdachte hoekjes van de USG Ishimura.
Voor we ontwikkelaar Motive Studio al te veel bewieroken voor de grafische pracht, toch een belangrijke opmerking voor de vroege vogels. Vooral op de PS5 (de versie die wij testten) zorgt een bug met de variable rate shading ervoor dat sommige delen op het scherm een veel te lage resolutie krijgen. Daardoor zit er vaak een soort wazige ruis op een deel van het beeld. Gelukkig werken ze nu al volop aan een update die dat euvel moet oplossen.
Alternatieve paden
Met uitzondering van een waarschuwing voor die ene bug, kunnen we eigenlijk niet veel aanmerken op de remake van Dead Space. Die benadert de perfectie. Bovendien voegt Motive Studio op haast ongemerkte wijze enkele verstandige verbeteringen toe aan deze game.
Zo is protagonist Isaac Clarke niet langer een stilzwijgende stomme. Hij kreeg een stem in de vorm van Gunnar Wright, die de rol van het hoofdpersonage eerder vertolkte in de sequels. Daarvoor werden een heleboel scènes vakkundig herschreven. Het lijkt een kleine upgrade, maar Isaac is door die ingreep veel meer een persoon van vlees en bloed. Alleen al daarom zouden we niet meer aan de slag willen met het origineel.
Ook aan de gameplay werd gesleuteld. Nieuw zijn de wat Doom-achtige gesloten deuren, dankzij security levels die je moet verdienen tijdens je doodstocht. Maar de echte meerwaarde zit hem in het feit dat veel van die aanvankelijk afgesloten paden extra’s zijn, die niet in de versie van weleer aanwezig waren.
Je krijgt verder meer vrijheid in de wegen die je eerst bewandelt. Missies kan je met andere woorden vaak tackelen in de volgorde die jij wil. Bovendien werd de USG Ishimura deze keer opgebouwd als één groot en naadloos ruimteschip. Daardoor voelt de nieuwe Dead Space aan als een ononderbroken wereld, en presenteert het geheel zich niet langer als een serie van afzonderlijke levels. Dat de camera iets verder van het personage afstaat en de schaal van veel omgevingen – check de lengte van het landingsplatform – een stukje groter is, maakt de wereld bovendien geloofwaardiger en indrukwekkender.
Monsters op maat
De remake zit vol met kleine aanpassingen die de totaalervaring naar nieuwe hoogtes stuwt. Dat gaat van de toevoeging van een animatie wanneer je een nieuw wapen tegenkomt tot de veel grotere bewegingsvrijheid tijdens de passages waarin je gewichtloos door de spelwereld zweeft. Vergeet ook de nieuwe secundaire vuuropties van sommige wapens niet. De vuurmuur van de vernieuwde vlammenwerper is onze nieuwe favoriet.
Toch willen we extra uitweiden over twee nieuwigheden met grote impact: de intensity director en het aangenaam walgelijke peeling system voor de necromorphs. Die eerste past de gebeurtenissen in de game dynamisch aan de speler aan. Afhankelijk van hoe goed jij het doet, loop je bijvoorbeeld meer vijanden tegen het gepantserde lijf of verschijnen ze op een andere plek. Zelfs geluid en licht past zich aan jouw situatie aan, waardoor een bepaalde scène nooit dezelfde is.
In de praktijk komt het erop neer dat de game onvoorspelbaar blijft en je daarom nooit echt op jouw gemak bent. Net als je iets te arrogant denkt dat je alles onder controle hebt, met geweren vol munitie en meer EHBO-kits dan een universitair ziekenhuis, verschalken enkele ruimtebeesten je op een onbewaakt moment in een claustrofobisch kamertje waar nauwelijks uit te ontsnappen valt. Als je het al overleeft, kunnen we je verzekeren dat je daarna met dichtgeknepen billen en beperkte voorraden verder op ontdekking gaat.
Geen genade
De tweede nieuwkomer is het peeling system en zorgt ervoor dat je de necromorphsvakkundig kan dissecteren. Met de force gun blaas je het vel gewoon van hun lijf. Je ziet meteen hun pezen en spieren liggen. Daarna moet je nog altijd ledematen amputeren, want zelfs met een kapotgeschoten kop nijpen die ondingen je doodleuk de keel af.
We weten trouwens niet of het aan een hogere framerate van de performance mode ligt, maar de op de loer liggende gevaren lijken sneller te bewegen dan 15 jaar geleden. Dat drijft de moeilijkheidsgraad een tandje op. Dead Space is geen makkelijke game. Door de niet aflatende horror is het niet ongewoon dat je vaak letterlijk en figuurlijk in een lichte paniek schiet. Het spel straft dit genadeloos af. Dat je ouderwets op save points in de omgeving moet rekenen, draagt daaraan bij.
Veel remakes en remasters zijn ordinaire geldklopperij. Dat is voor deze Dead Spacegeenszins het geval. Als je houdt van horror waarvan je het in je broek doet, dan moet je dit beslist een kans geven, of je het origineel nu al speelde of niet. Helaas doet deze Dead Space ons ook nadenken over de huidige staat van AAA-games.
Als een remake van een spel uit 2008 met voorsprong het beste is dat de laatste maanden verscheen, dan is er toch iets verkeerd met het niveau en de kwaliteit in de gameindustrie. Alwaar snel geldgewin het steeds vaker haalt van passie en spelplezier. Want hoe angstaanjagend Dead Space ook is, van die teloorgang van onze favoriete hobby doen we het pas echt in onze broek.
